Teksty piosenek
z płyty "Śniegowice"
Tomka Wachnowskiego

ŚNIEGOWICE

Do Śniegowic wpadłem tylko na godzinę,
na godzinę tylko, bo to za granicą.
I zostałem w Śniegowicach całą zimę,
całą zimę przyszło tkwić mi w Śniegowicach.

Byłem głupi, bo tak dałem się zaskoczyć,
że przy sobie miałem tylko napiwek,
a gdy bieda mi zajrzała prosto w oczy,
uśmiechnąłem się i zapytałem zimy:

Co mnie tu trzyma, co mnie tu trzyma,
co mnie tu trzyma - tylko zima i święta -
tak odrzekła mi zima.

Źle nie było, ale rzadko tak do śmiechu,
czasem śniegu było więcej niż herbaty.
Za pieniądze pożyczane od kolegów
kupowałem mały dom na duże raty.

Gdy mi mówisz, że przeciąga się ta zima,
gdy mnie pytasz kiedy znowu Cię odwiedzę,
Ty chcesz wiedzieć co mnie jeszcze tutaj trzyma
Ty chcesz wiedzieć , a ja wiem, co odpowiedzieć.

Co mnie tu trzyma, co mnie tu trzyma,
Co mnie tu trzyma - tylko zima i święta,
tylko święta i zima.

Dziś, gdy patrzę na te moje Śniegowice
zamrożone tak, a już nie koniec świata,
zapominam - widzę tylko, co chcę widzieć
i pamiętam koniec zimy w środku lata.

KUBUŚ FILATELISTA

Daleko stąd, cholera,
do marzeń i do Ciebie,
dlatego znaczki zbieram
wydrukowane w niebie.

Daleko stąd, jak diabli,
na każdy większy dworzec,
nikomu się nie pali -
i Tobie nie po drodze.

To, co mam blisko,
nie daje mi spać,
to, co mam blisko
to wszystko...
To, co mam blisko -
nadziei w tym brak,
choć ona blisko jest tak.

Daleko stąd, pod górę,
donikąd i gdziekolwiek,
tu śmieszne jest ponure,
ponure jest wesołe.

Daleko stąd i piekło nawet
da się tu polubić,
tu szczęście można znaleźć,
tutaj serce można zgubić.

To, co mam blisko,
nie daje mi spać,
to, co mam blisko
to wszystko...
To, co mam blisko -
nadziei w tym brak,
choć ona blisko jest tak.

RADIO GU-GU

Pokój z kuchnią na poddaszu
łatam dachu kapeluszem,
bieda piszczy, radio gdacze
swym codziennym animuszem,
za ścianą gdzieś sąsiad bije żonę,
bo mało zarabia - radio gu-gu,
radio ga-ga, radio gu-gu, radio ga...

Ja naprawdę już nie słucham
twoich bajek jak ze snu,
ile głupot można słuchać,
ile słuchać można głupot
dzień po dniu.

Popij mlekiem gimnastykę,
zagryź chlebem głupi smutek,
wyjdź na spacer w takt muzyki,
albo wykręć do nas numer,
za ścianą gdzieś sąsiad bije żonę,
bo mało zarabia - radio gu-gu,
radio ga-ga radio gu-gu, radio ga...

Ja naprawdę już nie słucham...

Dzwonił do nas słuchacz z Koźla,
że tak dłużej już nie można,
że kredytu nie dał bank -
teraz dla was Lady Pank!

Ja naprawdę już nie słucham
twoich bajek jak ze snu,
ile głupot można słuchać,
ile słuchać można głupot
dzień po dniu.

BO JAK CIĘ MAM ZAPOMNIEĆ

Pytasz jak minął dzień,
tylko noc dzieli nas,
zamieniłem na sen
to, co oddał mi czas.
Życie ma róży smak,
tylko jak z niej wywróżyć,
jak.

Pytasz jak minął dzień,
dzieli nas tylko noc,
zawsze pusty jest śmiech,
gdy dojrzewa w nim złość.
Wielkie oczy ma strach,
tylko jak go przeoczyć,
jak.

Pytasz jak minął dzień,
pytań więcej niż dni,
czasami myślę, że wiem,
dlaczego, o co ten krzyk,
chyba masz do mnie żal,
bo jak Cię mam zapomnieć,
jak.

DZIENNIK Z PODRÓŻY

Zaczęło się wszystko tak koło niedzieli,
znałem na pamięć mój dziennik z podróży.
Zmieniłem się nagle, mój świat się podzielił,
Ty nie płacz, ja wrócę - mówiłem do Róży.

Pióro na strychu gdzieś skrzypi o papier,
zmierzch powymiatał bezdomne ulice,
gdy wracam do domu tak palcem po mapie
oddalam niepokój nie tylko przywidzeń.

Przy piwie maluję obrazy na szybie,
śpiewam do ludzi piosenki dla Ciebie.
Nie pytam Cię nawet dlaczego tak żyjesz,
dlaczego tak żyję sam chyba już nie wiem.

To wszystko się skończy tak koło niedzieli,
mój dziennik z podróży do morza wyrzucę.
Znów zmienię się nagle, mój świat się nie zmieni -
Ty nie płacz już Różo - mówiłem, że wrócę.

KIEDY UCIEKASZ

Jesteś moim milczeniem,
kiedy słowa zabolą,
słońca każdym promieniem,
nieskończoną rozmową.
Coraz łatwiej odchodzą
ci, którym trudno tak w niepamięć
było iść, jesteś moją nagrodą
nawet, kiedy przychodzą te dni,

Kiedy uciekasz,
kiedy uciekasz
piszę listy
do przyjaciół najbliższych,
że złe noce znów przyszły.

Ciebie tyle jest we mnie,
ile późnych powrotów,
tak, jak rzeki podziemnej
szukam i jestem gotów
w ogień po złotą wodę,
każda droga lekka kiedy
myślę ty, nie chcę odejść, nie mogę
nawet kiedy przychodzą te dni.

Kiedy uciekasz,
kiedy uciekasz
piszę listy
do przyjaciół najbliższych,
że złe noce znów przyszły.

ZAPACH GRANIC

Przed burzą to - czy już po burzy, nie wiem,
Tak dziwnie pachnie - czy to zapach deszczu,
Czy cicho jest - czy cisza nie istnieje,
Czy to jest cień - czy wisi coś w powietrzu...

Nie zaszło słońce, a już wschodzi księżyc,
Czy stanął czas - czy idzie nie w tę stronę,
Czy biała noc - czy dzień to taki ciemny,
Czy szukać mam - czy Ciebie wziąć za żonę...

Czy zwarte wojska - czy zmieszane szyki,
Czy niebo gdzieś błękitem bliżej ziemi,
Co bardziej słychać, szepty - czy też krzyki,
Czy niewiernymi niewierności wierni...

Przed burzą to - czy już po burzy, nie wiem,
Tak dziwnie pachnie - czy to zapach deszczu,
Czy cicho jest - czy cicho nie istnieje,
Czy to jest cień - czy wisi coś w powietrzu...

NIE MA CIĘ OBOK MNIE

Ty tak wszystko wiesz, umiesz
wytłumaczyć,
gdy odchodzi zmierzch umiesz wybrać
jedną z dróg.
Nawet wtedy wiesz, kiedy nic
nie znaczy
zapomniany sen, by zapomniał
o nas Bóg.
Czemu, jeśli wiesz, jesteś
coraz dalej,
czemu, jeśli chcesz, nie przychodzą
dobre dni.
Czemu, jeśli chcesz nigdy
nie kochałem,
kiedy padał śnieg, kiedy wiosnę
kryły mgły.

Nie ma Cię obok mnie,
Nie ma Cię obok mnie,
Nie ma Cię obok mnie,
Nie ma Cię obok mnie,
Choć ze mną jesteś.

KOLĘDA POWROTÓW

Muszę wracać do ludzi, którym nie pomagałem
i do tych, dla których może byłem podporą,
muszę wracać, by wierzyć, że świat jest tak mały,
że spotkam cię jeszcze niezbyt późną porą.

Idą święta w świętym trudzie, święty śnieg i
święty grudzień
idą święta, a za oknem powszednieje świat,
idą święta, proste sprawy, kawa dawno wyschła
z ławy,
tylko nam przybywa ciągle nowych świętych dat.

Muszę wracać do ludzi, których nigdy udziałem
nie była krzywda moja, ani innych troski,
muszę wracać, by zbudzić tych po drodze
zaspanych,
tych dobrze odżywionych i tych, co pod mostem.

Idą święta...

Muszę wracać, to pewne - tak mi dni uciekały,
że dziwię się nieraz za kogo mnie biorą,
muszę wracać, bo wierzę, że świat jest tak mały,
że spotkam cię jeszcze niezbyt późną porą..

A JAK JEST W NAS MIŁOŚĆ CZASEM

Nie pierwszej próby parą
jesteśmy na tej ziemi,
a tak się rwałaś za mąż,
ja tak się chciałem żenić.
Bywa, że noc oziębia
serca poniżej zera,
ty horoskopy zgłębiasz,
ja słowom sens odbieram.

Od dawna wiem, że jest na pewno
tak właśnie, jak powinno być.
Na przemian w nas jasność i ciemność,
Na przemian w nich próbuję żyć.

Tak się szarpiemy z losem
od kiedy nas pamiętam,
ty lubisz kręcić nosem,
choć też nie jesteś święta.
A gdy ulicom spojrzeń
spotykać się nie zdarza,
ty łzy ukrywasz w kołdrze,
ja piję z kałamarza.

Od dawna wiem, że...

A jest w nas miłość czasem
o jakiej się nie śniło,
ty wtedy rzucasz pracę,
by życia nie ubyło.
Z tą myślą, że cię stracę
wciąż kreślę treść zawiłą,
bo jest w nas miłość czasem,
o jakiej się nie śniło.

NIE BĘDZIESZ

Gdy anteny wyższe od drzew,
a na niby pada deszcz i wieczory
zabijają nas w południe.

Gdy powietrze już oddychać nie ma sił,
a na dachach ołów lśni
i o łatwo coraz trudniej.

Nie będziesz tam jakimś poetą,
tylko najgorszym na świecie,
nie będziesz ty wódek smakoszem,
tylko zapity na śmierć.

Gdy pojęcia znaczą coraz mniej,
a obrączki złoty brzęk
znaczy tyle co pieniądze.

Kiedy wszyscy krzyczą tylko:
musisz? - chciej - dużo dawaj - mało miej,
proszę wybacz, że tak sądzę.

Nie będziesz tam jakimś poetą,
tylko najgorszym na świecie,
nie będziesz ty wódek smakoszem,
tylko zapity na śmierć.